Ik heb zitten twijfelen over dit blog. Niet omdat het onderwerp me niet aan het hart zou gaan. Dat doet het juist wel. Het onderwerp is namelijk duurzaamheid.
Het gaat iedereen aan en iedereen heeft er zijn mond van vol. En tegelijkertijd verstaat iedereen er iets anders onder en is duurzaamheid een ‘platgeslagen’ term geworden.
Toch, ik heb besloten mijn (bescheiden) licht er over te laten schijnen.
En dus vroeg ik me af wat een duurzaam gebouw anno 2018 is. Ben je duurzaam met een aantal energie besparende snufjes in je gebouw? Als je gaten in de grond boort en een koude warmte installatie aanbrengt? Waar ligt de lat, ben je ultiem duurzaam als je geen energie rekening meer hebt voor de woning of het gebouw?
Ik tik dit hartje vakantie, hartje Italië, op een stadsplein uit de 16e eeuw. Het plein is bedacht, gebouwd, gegroeid, met beleid en aandacht. Het past in de natuurlijke omgeving als een handschoen.
Hier is iets gemaakt dat gewenst is, waarbij het hele gebied samenhangend meegenomen is en dat voel je. En dat vind je ook in steden als Amsterdam, gebouwd met de techniek van die tijd, met aandacht en hoogwaardige materialen. Niemand wil dat nu slopen.
Te vaak worden er of zijn er in het recente verleden gebouwen gebouwd omdat mensen dat alleen met een financiële bril op hebben doorgezet. En dat is vaak geen lang leven beschoren. Na een veel te kort functioneren, volgt leegstand, verpaupering en uiteindelijk sloop, met alle afvalstromen en energieverbruik als gevolg.
Echt duurzaam bouwen is ontwikkelen met een brede visie, met oog voor de plek en vooral ook met liefde voor het Vak en mensen die er gaan wonen of verblijven. Gebieden en gebouwen maken, inpassen of hergebruiken die beklijven, met beproefde technieken en nieuwe ideeën.
Dat is duurzaamheid (volgens mij).
